W latach 50-tych XX wieku, na polecenie władz NRD, przystąpiono do skonstruowania reprezentacyjnej limuzyny. Stalową, nowoczesną na ówczesne czasy karoserię z dużą ilością chromów, osadzono na ramie. Do napędu zastosowano 6 cylindrową, czterosuwową jednostkę o pojemności 2407 cm i mocy 80 KM. Ważący 1525 kg pojazd z seryjną czterobiegową skrzynią biegów rozpędzał się do prędkości 140 km/h. Na zadawalającym poziomie utrzymywało się spalanie, średnio samochód potrzebował 11-15 litrów na 100 km, biorąc pod uwagę znaczną pojemność silnika i gabaryty auta, długość 4735 mm, szerokość 1780 mm, wysokość 1680 mm i rozstaw osi 2800 mm. Wymiary wskazują na bardzo komfortowe warunki jazdy pojazdem, który budził ogromne zainteresowanie na Targach Motoryzacyjnych w Lipsku – 1956. Wcześniej bo już w 1955 roku wyprodukowano pierwszą tak zwaną zerową serię 20 samochodów. W kolejnym 1956 roku bramy fabryki opuściło już 226 sztuk, a w 1957 roku 507 egzemplarzy, przy czym pojazdy od lipca, różnią się nieznacznie wyglądem. Przeprowadzono jak to teraz nazywamy face lifting. Zmieniono kształt chromowanego grilla, okrągłe kierunkowskazy zastąpiono prostokątnymi, zachodzącymi na błotniki, modyfikacji uległ kształt bocznych, chromowanych listew nadwozia, na przedniej masce umieszczono nowe logo Sachsenringa, które zaczęło obowiązywać od momentu połączenia zakładów VEB Sachsenring (Horch) i VEB Automobilwerk Zwickau (Audi) w VEB Sachsenring – Automobilwerke Zwickau. W 1958 roku zjechało z taśmy montażowej najwięcej Sachsenringów P 240, dokładnie 519. Rok później zaprzestano produkcji samochodu. Taką decyzję podjęły władze ZSRR, które wyznaczyły, że w ramach RWPG, samochody luksusowe poza ojczyzną wytwarzać będzie czechosłowacka Tatra. W sumie w dość krótkim okresie czasu powstało 1382 egzemplarzy Sachsenringa P240, najwięcej w wersji sedan, w mniejszej ilości kombi, kabriolet oraz dwie sztuki odmiany Reprasentant, wyprodukowane w 1969 roku. Model P240 Reprasentant skonstruowano na potrzeby Nationale Volksarmee – Narodowej Armii Ludowej, czyli sił zbrojnych NRD. Podwozie, układ zawieszenia, silnik i skrzynia biegów przejęte zostały z P240. Karoseria, bardzo spłaszczona, typu cabrio powstała z polyesteru. Dwa samochody tego typu służyły jako pojazdy reprezentacyjne do parad wojskowych od 1969 do 1989 roku. Po upadku NRD, siły Nationale Volksarmee zostały zlikwidowane. Większość wyposażenia armii ze złomowano lub sprzedano. Na szczęście udało się zachować dwa niezwykle ciekawe pojazdy paradne w kolorze czarnym. Pierwszy wzbogaca dziś ekspozycję muzealną August Horch Museum w Zwickau, drugi zaś również pełni rolę eksponatu w Bundeswehrmuseum w Dreźnie. Tak kończy się historia 6 cylindrowych limuzyn produkcji NRD. Dziś oglądając zachowane, nielicznie pojazdy, cieszę się, że będziemy mogli pokazać je następnym pokoleniom miłośników motoryzacji, z drugiej strony żałuję zaprzepaszczenia wielu szans na powstanie równie udanych konstrukcji. Szacunek za próby tworzenia wbrew niesprzyjającym warunkom. Warto przyjrzeć się innym nieco zapomnianym pojazdom, co uczynię w kolejnych artykułach.
Michał Świercz
